18 december – Van Amsterdam naar Tampa

Op de een of andere manier zijn onze vluchttijden meestal zo dat we op de meest onmenselijke tijden op moeten staan. Gelukkig is het deze keer anders. Op deze koude vrijdagochtend hoeven we niet eerder op te staan als op een gewone werk/school dag. We hebben allevier goed geslapen en zijn helemaal klaar voor een zonnige kerst onder de palmbomen.

Vanmorgen staat er beneden geen kwispelende hond op ons te wachten en dat voelt wel wat vreemd. Tijd om hier lang bij stil te staan, hebben we niet, want we moeten nog wat laatste dingetjes inpakken en natuurlijk zorgen dat we het huis goed achterlaten.

We rijden lekker op tijd naar Schiphol. Zoals gewoonlijk laten we onze auto achter bij Schiphol Smart Parking en pakken we de shuttle naar de vertrekhal. Alles verloopt vlot, maar helaas staat er bij de incheckbalie van United een ontzettend lange wachtrij waar we zeker een uur geduld mogen oefenen.

Als we eindelijk ingecheckt zijn, hebben we nog net tijd om een hapje te eten en om de kerstversieringen te bekijken.

En daarna maar snel in de richting van de gate:

We krijgen een upgrade naar economy plus en natuurlijk zijn we daar erg blij mee.

Ik kan niet anders zeggen dan dat de vlucht erg voorspoedig verloopt (tjee, wat klinkt dat cliché, zeg, maar helemaal waar). Als ik dan toch een minpuntje moet noemen, dan is het dat het iets té voorspoedig verloopt, zodat onze tussenstop van twee uur in Washington verlengd wordt met nog eens drie kwartier extra.

Na de eerste lange vlucht is de tweede binnenlandse vlucht naar Tampa een peulenschil. We vliegen in het donker en zitten niet bij het raam, maar de gedachte dat we er nu bijna zijn houdt ons alert. Na de landing verzamelen we onze koffers snel en nemen daarna de shuttlebus naar Alamo. In tegenstelling tot vorig jaar, worden we hier snel geholpen. We krijgen een splinternieuwe, deels nog verzegelde, Floridiaans witte huurauto mee (hier zit nog een heel verhaal aan vast, maar als vrouw zijnde, ben ik nogal snel uitgeluld over auto’s, dus dat verhaal kun je bij  Michael halen).

Tampa airport 

Als we dan eindelijk, na een lange dag reizen, comfortabel in de auto zitten, moeten we nog een flink stuk naar de villa in Rotonda rijden De kinderen liggen al heel snel achter in de auto te slapen. Michael rijdt en ik zorg voor de gezelligheid *kuch*. Vlak voordat we er zijn maken we nog even een tussenstop bij een Wal-Mart om iets te eten en drinken in te slaan.

Met Tom Tom vinden we de villa gemakkelijk. Wel heel jammer dat we in het donker niets van de buurt kunnen zien. Nu is het een verrassing waar we morgenochtend nou precies wakker worden.